بسم الله
از معصومین نقل شده امنیت و سلامت دو نعمتی است که انسان تا از دست ندهد قدر آن را نداند . باز خورد امنیت در هر شهری را شما میتوانید از فرم و شکل درب مغازه ها دریابید اگر شهر امن باشد مغازه ها بقول قدیمی ها بی در وپیکر است اما اگر مغازه ها در حصار فولاد و زنجیر و نرده است آن شهر امنیت ندارد یا شهروندان آن شهر از نظر روانی احساس امنیت ندارند .مثلا در دهه 50 که جامعه در تب انقلاب میسوزد و مغازه ها توسط عده ای جاهل آتش زده میشود ! و گاها هم عادلانه ! و غیرعادلانه توسط رابین هودهای وطنی خالی از اجناس میگردد !مغازه داران بسراغ دربهایی از جنس فولاد میروند تا سوء استفاده کنندگان از شرایط خاص نتوانند اموالشان را یک شبه بالا بکشند . در دهه 60 اکثر مغازه ها 4 قفله و سپرهای فولادی دارند در دهه 70 چون خطر آتش زدن مرتفع میگردد مغازه داران سپرهای فولادی را با نرده های فولادی تعویض می نمایند ولی بخاطر اینکه هنوز هم خاطرات دهه 60 در گوش مغازه داران زنگ میزند لذا باز هم احتیاط را از دست نمیدهند در دهه 80 عده ای به استقبال دربهای آکاردئویی میروند و سرانجام در دهه 90 مردم بخاطر احساس امنیت بالا و ظهور نسل جدید مغازه داران یا حتی همان قدیمی ها بسراغ شیشه سکوریت(ایمن) رفته اند تا مغازه و اجناسش برای همیشه در معرض دید باشد چه روز و چه شب ! چه مشتری خوش حساب و چه مشتری بیحساب! حال ما اینکار را ناشی از امنیت بالا بدانیم یا جو تبلیغات زدگی ممکن است روزی برسد که همین دربهای شیشه ای جای خود را به نرده های رنگارنگ لیزری بدهد که اجازه عبور نا روای یک مگس را هم نخواهند داد .بنظر شما در اولین دهه قرن 15 شمسی چنین تغییری عارض خواهد شد ؟
نظرات شما عزیزان:
|